STUDIJE

Gauthierova teorija filmskog eseja

UDK: 791.229.2:82-4

Guy Gauthier se u svojoj rekapitulaciji dokumentarnog filma bavi tipizacijama u duhu Plantingine karakterizacije nefikcionalnog filma koja “mora biti sugestivna i prosvjetljuća prije negoli umjetna i kontrolirajuća”. Gauthier se u svom razmatranju ne poziva izravno na postojeće filmološke definicije dokumentarnoga, nego pribjegava slobodi interdisciplinarnog tumačenja pojavnosti i opstojnosti fiktivnog i činjeničnog, što ga čini bliskim tumačenju predmeta filmskog eseja. Filmove koje Gauthier karakterizira kao povijesne filmove montaže, analizirajući ih unutar tipologije Pogleda i refleksije, kao i filmove koje predstavlja kao dokumentarne filmove refleksije (nasuprot filmova direktnog pogleda) imaju redom karakteristike filmskog eseja, koje podrazumijevaju filmove u kojima projekt organizira film i crpi raspoloživi materijal bez preduvjeta prethodnog snimanja. Takav dokumentarac, prema Gauthieru, teži ka viziji cjeline, koja, ovisno o slučaju rezultira poetskom intuicijom, analitičkim postupkom, izlaganjem sinteze ili demonstracijom metode, odnosno onim što počiva na granici činjeničnog i fikcionalnog, improviziranog i neimproviziranog, što ukratko nazivamo filmskim esejem.

Ivana Keser Battista